De kale reus trok mijn aandacht steeds opnieuw bij taferelen tijdens de Tour de France. Legendarisch zijn de verhalen van heroïsche beklimmingen. Zelf de grootste wielergoden ter aarde moeten hier diep gaan, en soms ook met fatale gevolgen. Zoals bij de Britse kampioen Tom Simpson op 13 juli 1967.

Een beetje teleurgesteld was ik toen ik hem voor de eerste keer ‘live’ zag. Het leek mij een uit de kluit gewassen heuvel. Ik had toen al Alpe d’Huez, de Stelvio en de Galibier gedaan. Ik vertrok op een warme junidag vanuit Bedoin iets te zelfzeker en enthousiast de berg op. De hitte in het eikenbos en de onmogelijkheid om te recupureren, dwongen mij snel terug in het zadel. Eenmaal voorbij de boomgrens kon ik mij focussen op de typerende toren van het weerstation. Moe en voldaan genoot ik daar van het onverwachte prachtig uitzicht op de top.
Ik werd verliefd.

Overnachten deed ik in mijn camper onder de top, om de dag nadien Iban Mayo tijdens de Dauphine Liberée de beklimming op 55.51 minuten te zien doen…. bijna dubbel zo snel als ik!

• Grange Ventoux ligt ideaal voor zowel de beginnende klimmer als voor de gevorderden die komen voor de Cingles.
• De ‘Sault’-kant blijft de gemakkelijkste klim, en het veiligst om te dalen na het vermoeiende klimwerk.
• De afdaling van de Gorges de La Nesque begint enkele kilometers verder vanuit onze woning.
• Een rondje Ventoux is ook ideaal om de omgeving wat beter te leren kennen.
• Rond het plateau van Sault liggen heel wat minder bekende cols die ideale trainingsroutes zijn.
• Homme Mort, Le giviére, Murs, Saint-Jean zijn enkele namen van de 24 cols uit de buurt.